και στο βορά

είμαι στο καράβι που γυρίζει απ τη κοπενχάγη. έχει αργήσει 1 ώρα είμαι αρκετά εκνευρισμένος/κουρασμένος, σκατά καιρός μηδέν ευρά. ξαφνική ανάγκη για επικοινωνία, μη ρωτάς, συμβαίνει μερικές φορές, αρκετά συχνά θα έλεγα. πλησιάζω τελειωτικά χίπη και φίλους αυτού, μαθαίνω τον έχουν πάρει οτωστοπ. ο χίπης τρώει ξηρούς καρπούς, όπα λέγω ομωφάγος/καρπιστής, νιώθω αρκετή αλληλεγγύη τελευταία στα τα εναλακτικά διατροφικά λαηφσταηλ, φταίει η βήγκαν κουζίνα του σπιτιού που μένω. μιλάει γαλήνια, το ζευγάρι που τον κουβαλάει διασκεδάζει, λέει κάτι για ενέργειες, εγώ μετανιώνω επικοινωνία αλλά καβατζώνω βιολογικό αμύγδαλο υψηλής ποιότητας και με πολύ ζωντανή «ενέργεια». το αλκοόλ να ξέρεις δεν έχει «ενέργεια». λέω κάτι για τις στιγμές που χρειαζόμαστε ουσίες κτλπ σκατά για να μαστε καλά, το πετάω έτσι να χαμε να λέγαμε. με ρωτάει σοβαρά
με κοιτάει στα μάτια, έχει ωραία μάτια ανοιχτά γαλάζια: Καταλαβαίνεις ότι αυτό για το οποίο μιλάς είναι το πλέζουρ όχι το χάπινες.
σμίγω επιθετικά φρύδι, μαλάκα το φρυδι μου στο σμιξιμο έχει γινει πολυ επιθετικό. Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ. μιλιταντ απαντησεις ποιος χεστηκε αλωστε.
με κοιτάει με ύφος, τι κρίμα που δε θα βρεις ποτέ τη γαλήνη της ψυχής.*

τελευταία βδομάδα μου στο βερολίνο. κρίμας, αλλά τελευταία αρώστησα με το κωλόκαιρο. εξεταστική στα κάπακια. πολύ κρίμα όντως.

*όπως σωστά παρατήρησε ο Α. καλό θα ήταν να πείσουμε τους εαυτούς/εαυτές μας ότι το ίδιο ισχύει και για τη δυστυχία